Stop silence Haiti! The international policy towards Haiti must change!

The Foundation supports this call to support the Haitian people who face an oligarchy that despises them and confiscates their sovereignty, with the complicity of the so-called « international community. To sign: send an email to stopsilencehaiti@gmail.com mentioning « I sign the appeal » with your name and the name of your association and the person responsible + your country. Deadline: Sunday 13 June 18:00 (Brussels time) to be able to distribute it on Monday 14 (13 days before the referendum)

In October 2020, the international campaign Stop silence Haiti was launched! Where do we stand, eight months later? All the abuses, violence and injustices denounced in this appeal have worsened. Poverty has increased, hunger affects more than 4 million people, kidnappings – coupled with rapes – have multiplied, and armed gangs have further extended their power. Widespread insecurity affects all segments of the population, further compromising access to basic social services, including education and health.

There has been no judicial progress in the massacres – twelve massacres have been recorded since 2018 – and corruption cases, foremost among them, Petrocaribe, while new investigations, national and international, confirm the involvement and complicity of the power. The assassination of the President of the Port-au-Prince Bar Association, Mr. Monferrier Dorval, like so many others, remains unpunished. Violence and impunity feed each other, plunging Haiti into a vicious circle.

The deterioration of human rights and living conditions of the population is catalyzed by the political crisis. On February 7, 2021, the presidential term of Jovenel Moïse ended. But he refused to leave power. He intends to remain at the head of the state until a referendum – prohibited by the Constitution – is held at the end of June and elections are held in September.

By doing so, and by inventing an attempted coup d’état to justify the retirement of three judges of the Court of Cassation – which constitutes (another) unconstitutional act – Jovenel Moïse has clearly opted for a strategy of « rotting » and consecrating the authoritarianism of his regime. Yet he continues to enjoy the support of the Core Group , in general, and the United States, in particular.

In recent months and on multiple occasions, peasants and women’s movements, unions, young Petrochallengers, churches, human rights NGOs, social organizations, the justice and education sectors, and intellectuals have demonstrated en masse to demand respect for the Constitution, the departure of Jovenel Moïse, and a transition of rupture.

They were able to count on an international mobilization, which was expressed by various currents. Thus, since February 7, 2021, the International Trade Union Confederation (ITUC), the Coordination Europe-Haiti (Co-EH), and the International Assembly of Peoples, to take only these examples, have taken a stand in support of the claims of the Haitian movements.

At the diplomatic level too, the lines are beginning to move. Sixty-eight Democratic members of the U.S. Congress have called for a change in Washington’s policy towards Haiti. The European Parliament has just passed an emergency resolution . While refusing to support the referendum and pointing out that « the violence in Haiti is closely linked to armed gangs, some of which are supported and financed by the local oligarchy, » it nonetheless continues to maintain the myth that free and credible elections can be organized by the Haitian authorities.

Jovenel Moïse continues his headlong rush, and the international community, in the name of the « inclusive national dialogue » and a way out of the crisis through elections, is falling into the trap of supporting the de facto president.

The international community, in the name of the « inclusive national dialogue » and a way out of the crisis through elections, has allowed itself to be caught in the trap – or even instrumentalizes this trap – of supporting the de facto president. A broad national consensus has been forged for months against Jovenel Moïse. To call, again and again, for him to fight against violence, impunity and the polarization of the country, when he is one of the main perpetrators, is either blind or hypocritical.

The conditions are not met for free and democratic elections, nor for a referendum on the Constitution. Jovenel Moïse has no legitimacy to organize them. In the current situation, where entire neighborhoods are controlled by armed gangs, where electoral institutions and mechanisms are manipulated by the government, these elections will have no credibility. In any case, they have no other purpose further than to consecrate the reproduction of the clique in power and to consecrate impunity, locking the country into a new cycle of violence and instability.

Jovenel Moïse is part of the problem, not the solution. Every day that passes with him in power is a missed opportunity for democratic change, making the transition more complicated and difficult. The international community is not lacking in information about what is happening in Haiti; it lacks courage. The courage of acknowledging the failure of diplomacy in recent years, if not decades, to confront the United States, to uphold human rights and to listen to the claims of Haitians.

Therefore, we demand from governments, international institutions and especially the Core Group:

1. To respect the sovereignty of the Haitian people, and to denounce all interference.
2. To listen to the actors of Haitian civil society, who have publicly and repeatedly spoken out against the holding of a referendum and elections, which, under the current conditions, will be neither free nor democratic, and can only be a tragic farce, risking the restoration of the dictatorship.
3. To denounce the illegitimacy of the referendum and the electoral process, as well as the lack of conditions for free and democratic elections to be carried out with Jovenel Moïse in power.
4. To support a transition process demanded and implemented by Haitians, based on the 1987 Constitution.
5. Support the work of Haitian organizations to ensure that those responsible for human rights violations – most notably the massacres and the squandering of Petrocaribe funds – are brought to justice in a fair and just manner.
6. To review more broadly, with humility and honesty, their policies over the past years, and even decades, that have contributed to the current impasse.

1 United States, Canada, Germany, Spain, Brazil, France, European Union (EU), Organization of American States (OAS) and Special Representative of the UN General Secretary.
2 European Parliament resolution of 20 May 2021 on the situation in Haiti (2021/2694(RSP)).

---

Stop silence Haïti ! La politique internationale vis-à-vis d’Haïti doit changer !

La Fondation soutient cet appel de soutien au peuple haïtien qui fait face à une oligarchie qui le méprise et confisque sa souveraineté, avec la complicité de la soi-disant « communauté internationale ». Pour signer: envoyez un mail à stopsilencehaiti@gmail.com mentionnant « je signe l’appel » avec votre nom et le nom de votre association et de la personne responsable + votre pays. Deadline: Dimanche 13 juin 18h (heure de Bruxelles) pour pouvoir le diffuser le lundi 14 (13 jours avant le référendum)

En octobre 2020, était lancée la campagne internationale Stop silence Haïti ! Huit mois plus tard, où en est-on ? Toutes les exactions, violences et injustices dénoncées dans cet appel se sont aggravées. La pauvreté s’est accrue, la faim affecte plus de 4 millions de personnes, les enlèvements – doublés de viols –, se sont multipliés, et les bandes armées ont encore étendu leur pouvoir. L’insécurité généralisée touche toutes les couches de la population, compromettant un peu plus l’accès aux services sociaux de base, dont l’éducation et la santé.

Il n’y a eu aucune avancée judiciaire dans les massacres – douze massacres ont été enregistrés depuis 2018 – et les affaires de corruption, au premier rang desquelles, Petrocaribe, alors que de nouvelles enquêtes, nationales et internationales, confirment l’implication et la complicité du pouvoir. L’assassinat du bâtonnier du barreau de Port-au-Prince, Maître Monferrier Dorval, comme tant d’autres, demeure impuni. La violence et l’impunité se nourrissent mutuellement, plongeant Haïti dans un cercle vicieux.

La détérioration des droits et des conditions de vie de la population est catalysée par la crise politique. Le 7 février 2021, s’achevait le mandat présidentiel de Jovenel Moïse. Mais, ce dernier a refusé de quitter le pouvoir. Il entend rester à la tête de l’État, le temps d’organiser à tout prix un référendum – interdit par la Constitution – fin juin et des élections en septembre.

En agissant de la sorte, et en inventant une tentative de coup d’État, pour justifier la mise à la retraite de trois juges de la Cour de cassation– ce qui constitue un (autre) acte inconstitutionnel –, Jovenel Moïse opte clairement pour une stratégie du pourrissement, et consacre l’autoritarisme de son régime. Il continue pourtant de bénéficier du soutien du Core Group (1) , en général, et des États-Unis, en particulier.

Ces derniers mois et à de multiples reprises, les mouvements paysans, et de femmes, les syndicats, les jeunes Petrochallengers, les églises, les ONG de droits humains, les organisations sociales, les milieux de la justice et de l’éducation, les intellectuel·les, ont manifesté en masse pour exiger le respect de la Constitution, le départ de Jovenel Moïse et une transition de rupture.

Ils et elles ont pu compter sur une mobilisation internationale, qui s’est exprimée par divers courants. Ainsi, depuis le 7 février 2021, la Confédération syndicale internationale (CSI), la Coordination Europe-Haïti (Co-EH), l’Assemblée internationale des peuples, pour ne prendre que ces exemples, se sont positionnées en soutenant les revendications des mouvements haïtiens.

Au niveau diplomatique aussi, les lignes commencent à bouger. Soixante-huit députés démocrates du Congrès des États-Unis ont appelé à un changement de politique de Washington vis-à-vis d’Haïti. Le Parlement européen vient de voter une résolution d’urgence. S’il refuse de soutenir le référendum et rappelle que « les violences en Haïti sont étroitement liées à des bandes armées, dont certaines sont soutenues et financées par l’oligarchie locale », il n’en continue pas moins d’entretenir le mythe que des élections libres et crédibles puissent être organisées par les autorités haïtiennes.

Jovenel Moïse continue de la sorte sa fuite en avant, et la « communauté » internationale se laisse, au nom du « dialogue national inclusif » et d’une sortie de crise par les élections, prendre au piège – voire instrumentalise ce piège – d’un soutien au président de facto. Un large consensus national s’est pourtant forgé depuis des mois, contre Jovenel Moïse. Appeler, encore et toujours, ce dernier à lutter contre la violence, l’impunité et la polarisation du pays, alors qu’il en est l’un des principaux responsables, tient de l’aveuglement ou de l’hypocrisie.

Les conditions ne sont réunies ni pour des élections libres et démocratiques, ni pour un référendum portant sur la Constitution. Jovenel Moïse n’a aucune légitimité pour les organiser. Dans la situation actuelle, avec le contrôle de quartiers entiers par les bandes armées, et l’instrumentalisation par le pouvoir des institutions et mécanismes électoraux, ces élections n’auront aucune crédibilité. Elles n’ont, de toute façon, d’autre but que de consacrer la reproduction de la clique au pouvoir et de consacrer l’impunité, enfermant le pays dans un nouveau cycle de violence et d’instabilité.

Jovenel Moïse participe au problème, non à la solution. Chaque jour qui passe avec lui au pouvoir est une occasion manquée pour un changement démocratique, rendant plus compliquée et plus ardue la transition. La communauté internationale ne manque pas d’informations sur ce qu’il se passe en Haïti ; elle manque de courage. Le courage d’entériner l’échec de la diplomatie suivie ces dernières années, sinon ces décennies, de se confronter aux États-Unis, de faire prévaloir les droits humains et d’écouter les revendications des Haïtiens et Haïtiennes.

En conséquence, nous exigeons des gouvernements, institutions internationales et singulièrement du Core Group :

1. De respecter la souveraineté des Haïtiens et Haïtiennes, et de dénoncer toute ingérence.
2. D’écouter les acteurs et actrices de la société civile haïtienne, qui se sont prononcés publiquement et à maintes reprises contre la tenue d’un référendum et d’élections, qui, dans les conditions actuelles, ne seront ni libres ni démocratiques, et ne peuvent s’apparenter qu’à une farce tragique, risquant de conduire à la restauration de la dictature.
3. De dénoncer l’illégitimité du référendum et du processus électoral, ainsi que l’absence de conditions pour que des élections libres et démocratiques puissent être réalisées avec Jovenel Moïse au pouvoir.
4. De soutenir un processus de transition exigé et mis en œuvre par les Haïtiens et Haïtiennes, en s’appuyant sur la Constitution de 1987.
5. D’appuyer le travail des organisations haïtiennes pour que les responsables des violations des droits humains – au premier rang desquels les massacres et la dilapidation des fonds Petrocaribe – soient jugés de façon juste et équitable.
6. De revoir plus largement, avec humilité et honnêteté, leurs politiques poursuivies ces dernières années, et même décennies, qui ont contribué à l’impasse actuelle.

1 États-Unis, Canada, Allemagne, Espagne, Brésil, France, Union Européenne (UE), Organisation des États Américains (OEA) et Représentante spéciale du Secrétaire général des Nations unies.
2 Résolution du Parlement européen du 20 mai 2021 sur la situation en Haïti (2021/2694(RSP).

---

Stop silence Haïti! De internationale politiek tegenover Haïti moet veranderen!

De Stichting steunt deze oproep om het Haïtiaanse volk te steunen, dat geconfronteerd wordt met een oligarchie die hen veracht en hun soevereiniteit confisqueert, met de medeplichtigheid van de zogenaamde « internationale gemeenschap ». Om te ondertekenen: stuur een e-mail naar stopsilencehaiti@gmail.com onder vermelding van « Ik onderteken de oproep » met uw naam en de naam van uw vereniging en de verantwoordelijke persoon + uw land. Uiterste datum: zondag 13 juni 18.00 uur (Brusselse tijd), zodat het op maandag 14 juni (13 dagen voor het referendum) kan worden verspreid.

In oktober 2020 startte de internationale campagne ‘Stop silence Haïti!’. Waar staan we acht maanden later? Alle machtsmisbruik, gewelddaden en onrecht aangeklaagd in die oproep zijn slechts toegenomen. De armoede verergert, honger bedreigt 4 miljoen mensen, de ontvoeringen – met verkrachting – zijn vermenigvuldigd en de gewapende bendes hebben hun macht nog uitgebreid. De algemene onveiligheid raakt alle lagen van de bevolking, bedreigt nog meer de toegang tot de sociale basisdiensten, waaronder onderwijs en gezondheidszorg.

Geen enkele gerechtelijke vooruitgang is te bespeuren In de moordpartijen – sinds 2018 zijn 12 moordpartijen geregistreerd – ook niet in de corruptiezaken met Petrocaribe op de eerste plaats. Terwijl nochtans nieuwe nationale en internationale onderzoeken de betrokkenheid en medeplichtigheid van de machthebbers bevestigen. De moord op de stafhouder van de balie van Port-au-Prince, Meester Monferrier Dorval, blijft zoals veel andere onbestraft. Het geweld en de straffeloosheid voeden mekaar en storten Haïti in een vicieuze cirkel.

De politieke crisis is de katalysator voor de aantasting van de rechten en de leefomstandigheden van de bevolking. Op 7 februari eindigde het presidentieel mandaat van Jovenel Moïse. Maar hij weigerde af te treden. Hij wil aan het hoofd van het land blijven en de tijd hebben om ten alle prijze eind juni een referendum te organiseren – verboden door de grondwet – en verkiezingen in september.

Door zo te handelen en een staatsgreep te verzinnen om de op pensioenstelling van drie rechters van het Hof van Cassatie – wat een (andere) ongrondwettelijke daad is – te verantwoorden, opteert Jovenel Moïse duideljk voor een verrottingsstrategie en consacreert hij het autoritarisme van zijn regime. Desondanks blijft hij de algemene steun van de Core Group(1) genieten en van de Verenigde Staten in het bijzonder.

De laatste maanden en bij meerdere gelegenheden, hebben boerenbewegingen, vrouwenbewegingen, vakbonden, de jonge Petrochallengers, de kerken, de ngo’s van mensenrechten, sociale organisaties, justitie en onderwijsmilieu’s, intellectuelen in massa betoogd om respect voor de Grondwet te eisen, het vertrek van Jovenel Moïse en een overgang die breekt met de gang van zaken in Haïti.

Die mensen konden rekenen op een internationale mobilisering, die via verschillende kanalen tot uitdrukking kwam. Zo hebben sinds 7 februari 2021 de Internationale Syndikale Confederatie (CSI), de Coördinatie Europa Haïti (Co-EH), de Internationale Vergadering van Volkeren, om slechts deze voorbeelden te geven, stelling genomen in ondersteuning van de eisen van Haïtiaanse bewegingen.

Ook op diplomatiek niveau is er beweging. Achtenzestig volksvertegenwoordigers van de Democraten in het Amerikaans Congres hebben Washington opgeroepen tot verandering van politiek beleid tegenover Haïti. Het Europees Parlement heeft recent een dringende resolutie2 gestemd met de vraag om steun aan het referendum te weigeren en om eraan te herinneren dat ‘het geweld in Haïti nauw verbonden is met de gewapende bendes, waarvan sommige worden gesteund en gefinancierd door de locale oligarchie’, die ook de mythe blijven onderhouden dat vrije en geloofwaardige verkiezingen kunnen worden georganiseerd door de Haïtaane overheid.

Jovenel Moïse blijft de vlucht vooruit nemen en de internationale ‘gemeenschap’ laat zich, in naam van de ‘inclusieve nationale dialoog’ en een uitweg uit de crisis door verkiezingen in de val lokken – instrumentaliseert deze val – en steunt zo de de facto president. Sinds maanden heeft zich nochtans een brede consensus gesmeed tegen Jovenel Moïse. Nog en steeds beweren dat deze laatste strijdt tegen het geweld, de straffeloosheid en de polarisering van het land, terwijl hij één van de belangrijkste verantwoordelijken is, is te wijten aan blindheid of aan hypocrisie.

De voorwaarden zijn niet vervuld, noch voor vrije en democratische verkiezingen, noch voor een referendum met betrekking tot de Grondwet. Jovenel Moïse heeft geen enkele bevoegdheid om deze te organiseren. In de huidige situatie, met ganse volkswijken onder controle van gewapende bendes en de instrumentalisering door de macht van de kiesinstellingen en kiesmechanismen, zullen deze verkiezingen geen enkele geloofwaardigheid hebben. Ze hebben in elk geval geen andere doel dan het dupliceren van de kliek aan de macht en de straffeloosheid toe te passen, om zo het land in een nieuwe cyclus van geweld en instabiliteit te sluiten.

Jovenel Moïse is deel van het probleem, niet van de oplossing. Elke dag met hem aan de macht is een gemiste kans voor een democratische verandering, het maakt de overgang ingewikkelder en zwaar. Het ontbreekt de internationale gemeenschap niet aan informatie over wat in Haïti gebeurt, het ontbreekt aan moed. De moed om de mislukking van de gevolgde diplomatie van de laatste jaren, misschien wel decennia, toe te geven en om tegen de Verenigde Staten in te gaan, om mensenrechten te laten voorgaan en te luisteren naar de verzuchtingen van de Haïtaanse bevolking.

Bij gevolg eisen we van de regeringen, de internationale instellingen en in het bijzonder van de Core Group:

1. Om de souvereiniteit van de Haïtiaanse mannen en vrouwen te respecteren en elke inmenging aan de kaak te stellen.
2. Te luisteren naar de leden van het Haïtiaans middenveld, die zich publiek en steeds opnieuw hebben uitgesproken tegen het houden van een referendum en verkiezingen, die in de huidige omstandigheden, niet vrij en democratisch zullen zijn. Ze kunnen slechts een tragische grap zijn, die het risico op een nieuwe dictatuur inhoudt.
3. De onwettelijkheid van het referendum en het verkiezingsproces aan de kaak te stellen, net als de afwezigheid van de voorwaarden om vrije en democratische verkiezingen te houden met Jovenel Moïse aan de macht.
4. Om het vereiste overgangsproces te steunen, uitgevoerd door Haïtiaanse mannen en vrouwen, zich steunend op de Grondwet van 1987.
5. Het werk van de Haïtiaanse organisaties te bekrachtigen zodat de verantwoordelijken voor de schendingen van de mensenrechten – op de eerste plaats de moordpartijen en de verkwanseling van het Petrocaribe fonds – op een rechtvaardige en billijke manier voor de rechter worden gebracht.
6. Om breed en met nederigheid, op eerlijke wijze hun gevolgde politiek van de laatste jaren, lees decennia, te herbekijken die tot de huidige impasse heeft bijgedragen.

1. Verenigde Staten, Canada, Duitsland, Spanje, Brazilië, Frankrijk, Europese Unie (EU), Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) en Speciale Vertegenwoordigster van de Secretaris Generaal van de Verenigde Naties. 2.Resolutie van het Europees Parlement van 20 mei 2021 over de situatie in Haïti (2021/2694(RSP).

---

¡Stop silence Haití!
¡La política internacional hacia Haití debe cambiar!

La Fundación apoya este llamamiento para apoyar al pueblo haitiano que se enfrenta a una oligarquía que lo desprecia y confisca su soberanía, con la complicidad de la llamada « comunidad internacional ». Para firmar: envíe un correo electrónico a stopsilencehaiti@gmail.com mencionando « firmo el llamamiento » con su nombre y el de su asociación y el de la persona responsable + su país. Fecha límite: domingo 13 de junio a las 18:00 (hora de Bruselas) para poder distribuirlo el lunes 14 (13 días antes del referéndum)

En octubre de 2020 se puso en marcha la campaña internacional Stop silence haiti ¡Basta de silencio en Haití! Ocho meses después, ¿en qué punto nos encontramos? Todos los abusos, la violencia y las injusticias denunciadas en este llamamiento se han agravado. La pobreza ha aumentado, el hambre afecta a más de 4 millones de personas, los secuestros – agravados por violaciones – se han multiplicado y las bandas armadas han extendido aún más su poder. La inseguridad generalizada afecta a todos los segmentos de la población, comprometiendo aún más el acceso a los servicios sociales básicos, como la educación y la salud.

No ha habido ningún avance judicial en las masacres – se han registrado doce masacres desde 2018 – ni tampoco en los casos de corrupción, el principal de ellos, Petrocaribe, mientras nuevas investigaciones, nacionales e internacionales, confirman la implicación y complicidad del poder. El asesinato del presidente del Colegio de Abogados de Puerto Príncipe, el Sr. Monferrier Dorval, como tantos otros, sigue impune. La violencia y la impunidad se alimentan mutuamente, sumiendo a Haití en un círculo vicioso.

El deterioro de los derechos y las condiciones de vida de la población se ve catalizado por la crisis política. El 7 de febrero de 2021 finalizó el mandato presidencial de Jovenel Moïse. Pero éste último, se negó a abandonar el poder. Su intención es seguir al frente del Estado, el tiempo de organizar a toda costa un referéndum – prohibido por la Constitución – a finales de junio y elecciones en septiembre.

Actuando así, e inventando un intento de golpe de Estado para justificar la jubilación de tres jueces del Tribunal de Casación – lo que constituye (otro) acto inconstitucional –, Jovenel Moïse opta claramente por una estrategia de descomposición institucional, y consagra el autoritarismo de su régimen. Sin embargo, sigue contando con el apoyo del Core Group1 en general, y de Estados Unidos en particular.

En los últimos meses y en numerosas ocasiones, los movimientos campesinos y de mujeres, los sindicatos, los jóvenes de Petrochallengers, las iglesias, las ONG de derechos humanos, las organizaciones sociales, los sectores de la justicia y la educación y los intelectuales se han manifestado masivamente para exigir el respeto de la Constitución, la salida de Jovenel Moïse y una transición de ruptura.

Han sido apoyados y apoyadas por una movilización internacional, que se expresó en diversas corrientes. Así, desde el 7 de febrero de 2021, la Confederación Sindical Internacional (CSI), la Coordinación Europa-Haití (Co-EH) y la Asamblea Internacional de los Pueblos, por poner sólo estos ejemplos, se han posicionado apoyando las reivindicaciones de los movimientos haitianos.

También a nivel diplomático, las líneas comienzan a moverse. Sesenta y ocho miembros demócratas del Congreso de Estados Unidos han pedido un cambio en la política de Washington hacia Haití. El Parlamento Europeo acaba de aprobar una resolución de urgencia. El Parlamento Europeo se negó a apoyar el referéndum y recordó que « la violencia en Haití está estrechamente relacionada con bandas armadas, de las cuales algunas son apoyadas y financiadas por la oligarquía local », sin embargo sigue sosteniendo al mismo tiempo el mito de que las autoridades haitianas están en condiciones de organizar elecciones libres y creíbles.

Jovenel Moïse continúa así con su huida hacia delante, y la comunidad internacional, en nombre del « diálogo nacional inclusivo » y de la salida de la crisis mediante elecciones, cae en la trampa – incluso instrumentaliza esta trampa – de apoyar al presidente de facto. Un amplio consenso nacional se ha forjado sin embargo ya desde hace meses contra Jovenel Moïse. Llamar, una y otra vez, a éste a luchar contra la violencia, la impunidad y la polarización del país, cuando él es uno de los principales responsables, es ceguera o hipocresía.

Las condiciones para unas elecciones libres y democráticas, no están dadas ni tampoco para un referéndum sobre la Constitución. Jovenel Moïse no tiene ninguna legitimidad para organizarlas. En la situación actual, con el control de barrios enteros por parte de bandas armadas, y la instrumentalización por parte del gobierno de las instituciones y mecanismos electorales, estas elecciones no tendrán ninguna credibilidad. En todo caso, no tienen otro propósito que consagrar la reproducción de la camarilla en el poder y consagrar la impunidad, encerrando al país en un nuevo ciclo de violencia e inestabilidad.

Jovenel Moïse es parte del problema, no de la solución. Cada día que pasa con él en el poder es una oportunidad perdida para el cambio democrático, volviendo la transición más ardua y complicada. A la comunidad internacional no le falta información sobre lo que ocurre en Haití; le falta valor. La valentía de reconocer el fracaso de la diplomacia seguida en los últimos años, si no décadas, para enfrentarse a Estados Unidos, para defender los derechos humanos y para escuchar las demandas de los Haitianos y Haitianas.

En consecuencia, exigimos de los gobiernos, las instituciones internacionales y especialmente del Core Group:

1 Estados Unidos, Canadá, Alemania, España, Brasil, Francia, la Unión Europea (UE), la Organización de Estados Americanos (OEA) y el Representante Especial del Secretario General de la ONU.
2.Resolución del Parlamento Europeo, de 20 de mayo de 2021, sobre la situación en Haití (2021/2694(RSP)